Applaus voor al het medisch personeel,
Applaus voor de poetsvrouwen die de kamers proper houden,
Applaus voor de mensen van logistiek,
Applaus voor de vrachtwagenchauffeur die de goederen aanlevert,
Applaus voor alle vrijwilligers,
Applaus voor iedereen in de sociale sector die ervoor vecht om toch voor “zijn mensen” te blijven zorgen,
Applaus voor de zieke die er probeert de moed in te houden,
Applaus voor de thuiswerkende die de kinderen moet bezighouden
Applaus voor iedereen die er probeert het beste van te maken,
Applaus voor moeder natuur die ons een lesje aan het leren is.
We gingen met zijn allen te hard.
We gingen ieder voor zichzelf en leken alleen nog te moeten presteren.
We gingen steeds meer polariseren.
We raakten steeds meer van mekaar vervreemd.
Een virus maakt geen onderscheid tussen rang en stand, kleur en vorm, man of vrouw.
We zitten hier samen in en moeten er samen door, worden gedwongen om het rustiger aan te doen en voor mekaar te zorgen,
Natuurlijk maak ik me ook zorgen over de economische schade en verdere gevolgen. Natuurlijk maak ik me ook zorgen over onze jeugd en zij die hiervoor al in een maatschappelijk kwetsbare situatie zaten.
Maar ik heb ook hoop. Hoop dat we terug kunnen erkennen wat er echt toe doet,
Hoop op meer samenhorigheid.
Hoop op bedrijfsleiders die inzien dat het ook anders kan.
Hoop op mensen die zien dat zij die hiervoor ook al kampten met ziekten of armoede nood hebben aan ons begrip en onze steun.
Hoop op inzicht dat we meer gelijkenissen hebben dan verschillen.
Hoop dat zij die instaan voor het bestuur van het land hun verantwoordelijkheid dienen op te nemen voor het volk dat ze vertegenwoordigen.
Want elke crisis biedt ook kansen!
Zie de kansen en je ziet de hoop. Zie de hoop en grijp je kansen.
Anne-Lies
Reactie plaatsen
Reacties